
Biegunka to częsty problem zdrowotny, który zwykle trwa krótko, ale w przypadku przewlekłego przebiegu może świadczyć o poważniejszych schorzeniach. Charakterystycznym objawem jest częste oddawanie luźnego, półpłynnego lub wodnistego stolca (trzy lub więcej razy na dobę). Aby uniknąć groźnych powikłań, szczególnie odwodnienia, konieczne jest odpowiednie nawodnienie oraz, w razie potrzeby, konsultacja medyczna.
Czym jest biegunka?
Biegunką określa się stolce o luźnej konsystencji, oddawane z częstotliwością wyższą niż trzy razy dziennie. Prawidłowa liczba wypróżnień różni się w populacji i może wahać się od jednego razu na trzy dni do trzech razy dziennie.
Biegunka może być klasyfikowana w zależności od czasu trwania:
- Ostra: do 14 dni.
- Przetrwała: 14–29 dni.
- Przewlekła: trwająca 30 dni lub dłużej.
Mechanizmy biegunki
Biegunka może wynikać z różnych mechanizmów:
- Osmotyczna: Spowodowana niemożnością wchłonięcia substancji zatrzymujących wodę w jelitach, co zwiększa objętość stolca.
- Wydzielnicza: Związana z aktywnym wydzielaniem soli i wody do światła jelita.
- Zapalna: Występuje w wyniku uszkodzenia nabłonka jelitowego przez proces chorobowy.
Często współistnieją dwa lub więcej mechanizmów u jednej osoby.
Przyczyny biegunki
Ostra biegunka
Najczęściej spowodowana infekcjami jelitowymi:
- Wirusy (np. rotawirusy, norowirusy): Przenoszone drogą kropelkową lub przez skażoną żywność i wodę.
- Bakterie (np. Salmonella): Powodują ostre zatrucia pokarmowe.
- Pasożyty (np. Giardia lamblia).
Biegunce infekcyjnej mogą towarzyszyć gorączka, nudności, wymioty i odwodnienie.
Inne przyczyny ostrej biegunki:
- Biegunka poantybiotykowa: Wywołana zaburzeniem równowagi mikroflory jelitowej. Przykładem jest rzekomobłoniaste zapalenie jelit.
- Biegunka polekowa i pokarmowa: Może wynikać z działania niektórych leków, spożycia substancji toksycznych (np. trujących grzybów) lub nadmiaru laktozy, fruktozy czy sorbitolu w diecie.
Przewlekła biegunka
Przyczyny przewlekłej biegunki są bardziej zróżnicowane i często związane z poważniejszymi schorzeniami:
- Choroby zapalne jelit (np. choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego).
- Zespół jelita drażliwego (IBS).
- Niedobór enzymów trawiennych (np. laktazy w nietolerancji laktozy).
- Nowotwory hormonalne (np. VIP-oma, gastrinoma).
- Choroby trzustki (np. przewlekłe zapalenie trzustki, mukowiscydoza).
- Celiakia: Nietolerancja glutenu powodująca uszkodzenie jelit.
- Biegunka tłuszczowa: Stolce błyszczące, trudne do spłukania, wynikające z zaburzeń trawienia tłuszczów.
Objawy towarzyszące biegunce
Warto zwrócić uwagę na objawy wskazujące na poważniejsze problemy zdrowotne:
- Krew, śluz lub ropa w stolcu.
- Gorączka, dreszcze.
- Utrata masy ciała (>10% w ciągu 6 miesięcy).
- Utrata apetytu, osłabienie.
W przypadku biegunki z krwią konieczna jest pilna konsultacja z lekarzem, ponieważ może to świadczyć o hemoroidach, ale również o nowotworze jelita grubego lub chorobach zapalnych.
Przewlekła biegunka
Wymaga szczegółowej diagnostyki i leczenia przyczynowego:
- Badania laboratoryjne: Ocena elektrolitów, morfologii krwi, markerów stanu zapalnego.
- Badania obrazowe: Kolonoskopia, rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa w celu oceny jelit.
- Leczenie przyczynowe: Zależy od rozpoznanej choroby, np. dieta bezglutenowa w celiakii, leczenie stanów zapalnych w chorobach jelit, enzymy trzustkowe w niewydolności trzustki.
Kiedy zgłosić się do lekarza?
Pilna konsultacja jest konieczna, jeśli:
- Biegunka trwa dłużej niż 3–4 dni.
- Towarzyszy jej gorączka, krew w stolcu, silne osłabienie.
- Występują objawy odwodnienia (suchość w ustach, mała ilość moczu).
- Dochodzi do utraty masy ciała, osłabienia lub bólu brzucha.
Zapobieganie biegunce
- Mycie rąk przed jedzeniem i po skorzystaniu z toalety.
- Spożywanie świeżej i odpowiednio przygotowanej żywności.
- Ostrożność podczas picia wody w krajach o niskich standardach sanitarnych.
- Ostrożne stosowanie antybiotyków, aby uniknąć biegunki poantybiotykowej.
Jeśli masz nawracającą lub długotrwałą biegunkę, nie zwlekaj z wizytą u lekarza. Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie mogą zapobiec poważnym powikłaniom.